Naar vorige bladzijde

Gedicht over de 1e Zomerdrive in Corona tijd

Al 16 maanden, 2 weken en verschillende dagen hebben we erom zitten smeken,
terwijl we in een gedeeltelijke, en hele, ‘lockdown‘ hebben gezeten.
Gelukkig zijn dan toch eindelijk de Corona maatregelen weer zodanig geweken,
dat we ons aan de bridgetafel weer in levende lijve met elkaar kunnen meten.

Op donderdagavond 29 Juli om 19.30 was het eindelijk zover,
en vol verwachting schoven we, zoals verplicht, direct aan tafel aan.
In ieders ogen twinkelde een ster ⭐.
zo fijn om er weer met z’n allen voor te gaan.

De bezetting was nog niet zo hoog,
18 paren meldden zich slechts aan.
Waarom dat zo is hoeft geen uitgebreid betoog,
ik denk dat sommigen liever, nog even, aan de kant blijven staan.

De nieuwe regels hebben we van Hans Jansen piekfijn uitgelegd gekregen,
geen pauze, de drankjes tussendoor halen en geen rij voor het toilet.
De A-lijn rechts, de B-lijn links, niet door elkaar en tijdens het lopen diep gezwegen,
tevens werden aan iedere tafel telkens opnieuw de handen ontsmet met de gel, die daarvoor was klaargezet.

Herma vertelde: “Je biedbox is privé en reist heel de avond met je mee,
en de bridgemate wordt alleen door Noord bevingerd..
Oost of West mogen er slechts naar kijken en geven woordelijk hun oké.
Indien je QR code of prikbewijs niet klopt wordt je, bij wijze van spreken "op de bon geslingerd”.

Eindelijk gingen we dan beginnen,
we zaten al een tijdje helemaal klaar..
En o ja, voor de nummers 1 en 5 viel er een mooie prijs 🍷 te winnen.
Eindelijk sprak Herma de woorden die we wilden horen: “prettig spel en bridgen maar..”.

Voor de diverse winnaars was het uiteraard een mooie avond,
en voor de verliezers was het dat evenzo.
Want dat wat ons bij elkaar bracht en bond,
het bridgen met elkaar, dat is iedere keer opnieuw een cadeau.

Op 2 September zijn de laatste prijzen te winnen,
dus doe gezellig mee en geef je op.
Op 6 September gaan de openingsdrive’s beginnen,
en die zijn natuurlijk ook weer top!

Nu we het zolang moesten opgeven,
waarderen we het nog meer dan voorheen.
Het was alsof donkere wolken zijn uiteengedreven,
en eindelijk de zon weer scheen.

Wilma Wageveld

Naar vorige bladzijde